برای آن عاشق بی دل مینویسم که حرمت اشکهایم را ندانست...

برای آن که معنای انتظار را ندانست...

چه روزها وشب هایی به یادش گریه کردم...

برای آن مینویسم که روزی دلش مهربان بود...

مینویسم تا بداند دل شکستن هنر نیست...

نه دگر نگاهم را برایش هدیه میکنم نه دگر دم از فاصله ها میزنم...

و نه با شعرهایم دلتنگی ها را فریاد میزنم...

مینویسم شایدنا مهربانی هایش را باور کند